Xira a vida
Indiferente na terra
Redobrando os corazóns
Astutos zorros
Antes obreiros
Viven nos cumios
Indiferentes do chan...
Demasiado diñeiro
Armando murallas
Xacendo nos arcos.
Imbéciles somos
Roubados de soños
Antaño perdidos.
¿Ulo?
Ninguén recorda
Soñar.
Outros
Ñúes agrios e angostos
Operan as mentes
Xirándoas conformes
Argüindo necesarias
Transformacións e
Artimañas.
Ñúes angostos e agres
Esperan a derrota:
Negra, como non.
Agre, por suposto.
Sangue escorregadiza
Calada e susurrante
Aplazado por interese.
Movementos en contra
Patriotas dos soños
Amigos da liberdade
Sen sangue son.
Xa tañen as campás
Etiquetas:
alberto mouriño,
poesia social,
Quen nos move
No hay comentarios:
Publicar un comentario