MANIFESTO DO SOÑADOR

Son turbios os cristáis da habitación. Entra a claridade mais a luz disipase entre as bágoas condensadas na xanela. Fóra, vida, movemento...cecais ledicia. Dentro, ferro, tristeza, soedade, madeira podre e vella, que non antiga.
Xeométrico, racional, preciso, organizado é o mundo no que viven os nosos ideais; cecáis as formas cuadráticas e ortogonais encerran ás emocións e ós sentidos; cecáis...xa non queden sentimentos...¡nin ideais!; cecáis sexamos meros obxectos na busca doutros obxectos, na búsqueda do ferro, da madeira, do ouro que semella brillante.
Cecáis os altos muros enladrillen os nosos ideais, aqueles incendiarios doutrora, aqueles polos que moitos corpos con caras sen nome que morren a diario.
Hoxe xa non morremos...porque vivimos no mundo dos mortos.

¿Seremos feras, instintos homoxéneos sen alma e sen senso?

- Creo que non.

¿$omo$ robot$ $ilenciadoS pola$ ma$a$?

- Creo que non.

Cando todos se senten...ERGUEDEVOS se credes que é preciso.
Cambiade o rumbo das vosas vidas cando pensedes que xan non queda rumbo.
Porque se non vivimos, se non somos conscientes de ser nós mesmos, non lograremos escoitar ó noso corazón e deixarnos arrastrar cara os nosos soños.

Disfrutemos a natureza en lugar de destruir
as verdes herbas e o doce sabor das frores nun campo tranquilo.
Ou nun ceo azul onde brilla un sol amarelo pincelado con cirros crepusculares



REVIVIDE os vosos soños .
Se non soñamos, se non vivimos, seremos obxectos, un sofá nun salón rodeado de caixas con imaxes.

Cando te canses, PARA; deixa que o mundo corra inerte mentras ti pechas os ollos para facer realidade os teus soños.

DESPERTA!¡Non morras no asfalto!























..............non morras no asfalto............

No hay comentarios: