Anorexia

Hai unha muller diante do espello.
Soa e espida.

Move os brazos, as mans pola cara.
Mírase na escura silueta do espello
Mírase a través do trasluz cristal.

Soa e espida.
Hai unha muller que chora no espello.
As bágoas esvaran no frío espectral.
No espello, as peles tiritan co frío;
As luces, sen luz.
E chora
soa e espida,
o xeo tirita na pel.

No cumio do espello
Reflexada.
No cumio do espello.
A morte.