E no medio do monte cen casas,
E no medio da fraga chimeneas,
fumean.
E no medio da aira mil mortos;
Asubían.
E debaixo das pedras cen moscas,
E debaixo das moscas cen herbas,
E debaixo das herbas, mil terras
Perdidas.
***********************
¡¡¡¡¡¡e pensar que debaixo da néboa hai vida!!!!
Só quedan pedras
Etiquetas:
alberto mouriño,
poesia social,
Quen nos move
No hay comentarios:
Publicar un comentario