Marcan-pasos

Sentados,
Sentados esperando a morte,
Sentados esperando a unha morte,
Que non chega.
Achegamos moribundos sentimentos
Que aploman o loito da vida
Que semellan Santos.
Vida nun mundo de mortos,
Mortos que choran na rúa
Baixo as bagoas dos anxos que choran;
E na gris goteira
Que aplasta constante o asfalto,
Os socráticos doutores
Marcan o ritmo da vida
Marcan da morte o compás.