Brilla o sol intempestivo e árido
No ceo seco e frío brilla,
no inverno frío e permanente.
Entre as cruces do camposanto
A suor encharca as caixas
Encharca os crisantemos
Que podrecen xunto os cardos
Que podrecen xunto os mortos;
Que entrelazan as espiñas
ás portas do purgatorio
E morrendo van os vivos,
Polas sendas,
Correndo detrás
Marchan
Etiquetas:
alberto mouriño,
poesia social,
Quen nos move
No hay comentarios:
Publicar un comentario