¡Oh, vida!

Se me volveras bicar
Cos teus beizos fríos
Coas tùas bágoas frías.

Se poidera ve-lo sol de maio
Crecendo alén do ocaso.
Se poidera escoita-las árbores,
Pequenas en flor na primavera
Se poidera sulfata-las túas vides

E enxugarme co viño da vida.
Se poidera darlle unha aperta
(de esperanza)a aquela muller encinta,
respirar e escoitar
palpexa-lo corazón do meu amado.

Cos meus cabalos
e o meu carro de buxo
polo mundo iría dando apertas
e bicos e agarimos
a vellos, nenos, bestas e frores....
Pero non podo, porque a morte…
so pode matar.