Asfalto

E vai rodando a vida
Entre os coches,
entre as motos,
sobre o duro e negro asfalto;
atropelados desexos,
rúa fría e solitaria.
E baixo as rodas,
A liberdade vai morrendo,
e entre feroces
das xentes os pasos,
a rutina ven caendo.
Como gotas de auga
Que o caer estoupan
Que o caer resaltan
A sucia liña branca
De descontinuidade santa.
E veloces os peóns
Van pisando
Van mirando
O chan da súa vida
O mesmo chan da súa vida
O sempre igual e mesmo chan
Que vai raiado
Que vai quebrado
Baixo as chancas do camiño
baixo as luces candelorias do destiño.
E vai xirando a roda
E vai movendo o mundo
Coa súa inercia toda.

Sen embargo,(e duro o asfalto que leva a ningures)
Que te leva sen control
Lonxe do fogar
Lonxe da vida
Que desexas cando miras
Cando miras o horizonte
Cando miras entre os montes
De asfalto cubertos
De asfalto que naceu


Entre os montes descubertos.
E o rodicio da vida
Galopa nas rodas
Dos coches
Das motos
Sobre o duro
Sobre o negro
Sobre o inflexible e cruel
Asfalto.